Her insan neden cesarete sürüklenir anlayamıyorum.Suni olarak yüreklendirilen motivasyonlarla insanlar, yeni kurulan rekabet düzeneğinde daha çok korkaklaştırılıyor.
Tektipleştirilen fabrika sisteminde bugün insanların mükemmelize edilmesi, insanların yararına bir reform değil, rekabete sınıf atlatmaktır. Rekabetin kalitesinin artması için uygulanan yöntemler insanları kişisel gelişim adı altında toplu terapilerle ayakta uyutuyor.
Kim demiş memleketi ilim kurtaracak? Herkesin içinde haklıyı haksızdan süzen bir rafineri, çabucak tutuklayan bir Polis, yargılayan bir mahkeme, beraat ettiren bir adalet, ansızın gidilen bir terminal, ansızın girilen bir yürek, ansızın doyulan bir sofra, iştah kesen yokuşlar yok mu? Kim demiş insan insana muhtaç. İhtiyaç duyduğun her şey içinde var. Bunun için okumuyor musun onlarca kişisel gelişim aforizmasını. Sosyal tesis içimiz. Her şey elinin altında. Kimsenin kimseye ihtiyacı yok. Yalnızlaştırıyor ve ayrıştırıyor duvarlar, duvarlar tebessümgeçirmez.
Tapu karşılığı parsel parsel yalnızlık satıyorlar. Kaçıncı Tekil Şahıssın biliyor musun..?
Gökyüzü görünmüyor kirden pastan. Kesip dilim dilim yiyoruz bulutları. Yıldızlar bile terkedeli milyon yıl olmuş uzayı. En son ne zaman atmosferi çektin ciğerine, yıldız tozu yuttun da öksürttü ne zaman? Leblebi tozunu bile hatırlamazsın öyle eksilmiş zaman. Duvar çekmeden gitmeli başka kayıtlara belli ki, hafızan makamının şöförünü arar.
Şimdi sen diyebilir misin: " Bu gece dolunay var."
Şehirde herkes Yalan Çoban'dır.
Kim inanır sana farzet evin yanar..
Ç.
Haz'15
