24O

Nefretle ördüğün kozadan seni, mutlu etmek üzere çıkardıklarında da yanıyor canın. Kimse bir şey yapamıyor. 

Opus ll

Bir el silah sesi duyuldu. 

Dolmak için yıllarını vermişti içindeki nefese

Boşalması saniyeler aldı

Hatrı sayılır bir kalabalık ve utancın ardına gizlenen telaşlar sardı etrafını

Ne kadar önemsendiğinin bir önemi yoktu artık

Öldükten sonra kitapları okunacak

Hiç bilinmeyen besteleri duyulacaktı

15 dakika için meşhur olacağı zaman dilimine girmişti çığlıklar içinde

Çantasından bir telefon,sigara paketi ve Edip Cansever kitabı saçılmıştı kaldırıma

Son kaldığı yerden kıvrılmıştı sayfa

Ağıt yakanlar içinde en soğukkanlı olanı ayak ucunda duran tekefona sarıldı

Ve arama listesindeki son numaraya yeltendi

Diliyle aklı arası mesafe uzadıkça uzadı

Aradı bir cesaret

Telefonuna baktı kadın

Hiç tanımadığı bir adam vardı bu kez ucunda

Öğrendi çünkü öğretildi ölüm

Telefonu kapattı nefesi kapı duvar

Arama listesinde O'nun ismi vardı

Saat 13:58

Bir arama kaydı

Alelade bir konuşmaydı

Ekrana dokundu kadın

O'nun o ışık huzmesine hapsolduğunu düşündü

Telefon ekranında her şey yerli yerindeydi

Hayatının artık bambaşka bir yöne gideceğini söylemiyordu telefon

Yapabileceği tek şey hayatın en son bırakıldığı haliyle hatırlammasını sağlamaktı

O günden sonra her gün

Kadın telefonuna düşen günlük konuşma kayıtlarını sildi

Son arama listesindeki görüntü hep hatırlamak istediği gibi kaldı

Üzerinden geçen 2 yılın ardından o ekrana her baktığında kadın

O son konuşmayı düşündü

Alelade 

Sesini son kez duyacağını hiç bilmeden  yaptığı umarsız konuşmayı

Son kaldığı yerden kıvrılmıştı hayat

Opus I

"Neden ben!" dedi sonra "Neden ben?"

"İki kolun ucunda iki elim var

Aynı cinayetin ihtimaliyim

Herkes kadar 

Neden yalnız benim elimde kan var. "

Yol

Kelimeler çekecekti bütün yükü

Alıp seni yanıma koyacaktı

Kavgalı gürültülü

Parçalı bulutlu

Kırılan yerlerinden keserek ömrü

Yarayla barışık 

Şiir çekecekti bütün yükü

Alıp seni benden uzağa koyacaktı

Büyüdükçe büyüyecekti özlem

Bir tahtalı kurşuna kurban gidecekti öfkeler

Öfkeler domino taşları gibi birbirini sırtından vuracaktı

Yalnızlık çekecekti bütün yükü

Önüme yutulmamış lokmalar koyacaktı

Boğulmamı izler gibi uzaktan

Aklıma nifak tohumları ekecek

Her fikri bir günaha çevirecekti

Şafak vakti biri daha eksilirken bu koğuştan

Ağzımdaki demir tadı nasır tutacaktı

Şarkılar çekecekti bütün yükü

Alıp seni aklıma koyacak

Her vuruşta intiharla sınayacaktı

Başıboş notalardan bir çığlık yaratıp

Senfoniler altında ezecekti sessizliği

Sen çekecektin bütün yükü

Gidenin işi zordu

İhtimallerin krallığında 

Terkedilmiş mutluluklardan biri

diğerlerinin kellesini kesip çıkacaktı tahta

Sen göremeyecektin 

Görememek üzere gidecektin aramızdan

Vakit geçtikte ağırlaşacaktı omuzlarındaki yük

Yaşlılar neden iki büklüm yürürler anlayacaktın

Sibemol

Bazı şarkıları başkasıyla dinlemek,

İkinizin yatağında başkasıyla sevişmek gibi.