Dolmak için yıllarını vermişti içindeki nefese
Boşalması saniyeler aldı
Hatrı sayılır bir kalabalık ve utancın ardına gizlenen telaşlar sardı etrafını
Ne kadar önemsendiğinin bir önemi yoktu artık
Öldükten sonra kitapları okunacak
Hiç bilinmeyen besteleri duyulacaktı
15 dakika için meşhur olacağı zaman dilimine girmişti çığlıklar içinde
Çantasından bir telefon,sigara paketi ve Edip Cansever kitabı saçılmıştı kaldırıma
Son kaldığı yerden kıvrılmıştı sayfa
Ağıt yakanlar içinde en soğukkanlı olanı ayak ucunda duran tekefona sarıldı
Ve arama listesindeki son numaraya yeltendi
Diliyle aklı arası mesafe uzadıkça uzadı
Aradı bir cesaret
Telefonuna baktı kadın
Hiç tanımadığı bir adam vardı bu kez ucunda
Öğrendi çünkü öğretildi ölüm
Telefonu kapattı nefesi kapı duvar
Arama listesinde O'nun ismi vardı
Saat 13:58
Bir arama kaydı
Alelade bir konuşmaydı
Ekrana dokundu kadın
O'nun o ışık huzmesine hapsolduğunu düşündü
Telefon ekranında her şey yerli yerindeydi
Hayatının artık bambaşka bir yöne gideceğini söylemiyordu telefon
Yapabileceği tek şey hayatın en son bırakıldığı haliyle hatırlammasını sağlamaktı
O günden sonra her gün
Kadın telefonuna düşen günlük konuşma kayıtlarını sildi
Son arama listesindeki görüntü hep hatırlamak istediği gibi kaldı
Üzerinden geçen 2 yılın ardından o ekrana her baktığında kadın
O son konuşmayı düşündü
Alelade
Sesini son kez duyacağını hiç bilmeden yaptığı umarsız konuşmayı
Son kaldığı yerden kıvrılmıştı hayat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder