İstanbul'da bir sis

İstanbul'da bir sis

Siz, siz değilsiniz

Bakmaktasınız bir camın ardından boşluğa

Ve biraz perdelenince umduklarınız korkarsınız 

Yer gök belirsiz

Bakkalı ne de çok sevdiğinizi anlarsınız, asfalt çizgilerini, yön levhalarını, komşunun kızartma kokan evini ve güvenliğinden şikayet ettiğiniz şehri

Apaçık okşamak ister gözleriniz

Bir kuşun kanadındaki yarayı farkedersiniz

Her pencerede bir bulut şimdi

Her eve biraz şiir girmiş

Hazırlıksız bir misafiri ağırlarcasına zordasınız

Zihni bulanık ve ağır bir misafiri

Sanki gitmesini ister gibi kapıya baktıkça daha çöküyor evin sıcağına

Kapı pencere açık 

Soyunuyorsunuz son pişmanlıklardan

Gören yoksa günah, günah olmaktan çıkıyor

Sadece sesini duyduğunuz bir vapur düdüğü bir tren sesi

Çağıran tüm telaşlar için biraz önsezi

Hem gitsen nafile 

Görmeden vardığını nasıl anlar insan?

Ayak ucundan yukarıya taşan bir bitkinlik

Uykuya çağırıyor bir şeyler

Delili terk ermiş bir parmak izi gibi

Dilinde kolay tövbeler

Günahın ucundan biraz koparıp tamamını yemeyenler

Ah bu korkak sevenler bitmeyen diyetteler

Sokak lambalarıyla birlikte geceyi bekleyen öfkeler

Tarafsızlar

Tutarsızlar

Umutsuzlar ve aşıklar

Hepiniz bir bulutu ağırlamaktasınız bu gece

Evrenin sonsuzluğuyla yüzleşip sakinleşince

Soracağız merak ettiğimiz soruları

Sonra cevabını bekleyeceğiz damla damla

Altında ıslanınca yiten anlamların

Bu savaş da bitecek

Her keder gibi sığınmak için bir tarih isteyecek

Tekrarlanarak unutulmayacak ve kulaktan kulağa yücelecek

Sonraki nesiller bizi bir buluttan dinleyecek

İstanbul'da bir sis

Siz, siz değilsiniz. 

Ç. 

İst' 1'3'17