Kendi acımıza üzülemez olduk, başkalarının acıları öyle bastırıyor ki her yandan. Ne aşka, ne parasızlığa, ne hasretlere sitem edemez olduk. Önümüzde sıralı ölümler var. Bir camın ardından kederlere bakıyoruz alelade bir şeymiş gibi, uyuşuyor uyuşuyoruz. saklambaç gibi eğlenceli, biraz şüpheci ve ukala bir bilgelikle ölümlere kılıf arıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder