Gül

Gülün belinde bir incelik var

Saçlarında bir ağırlık

Akşamdan kalma bir utanç

Kokmayı unuttuğu bir isyan gözeneklerinde

Akşamları iyi tanır oysa

Başını omzuna yaslar Tevfik Efendinin

Alacağı vereceği yoktur konu komşuyla

Bir su bekler

Bir de okşanmayı kararında

Ama gülden beklenen hep daha fazla

Güzel görünsün isterler, güzel koksun isterler,

Rengarenk açsın isterler

Dikeni de batmasın isterler

Batar ama

Sevmezler

Kimse onu sevmez dikeniyle

Gül, dalında güzeldir sonra

Koparırlar ama

Solmasın isterler

Gülden beklenen hep daha fazla

Evlatlık verilir gibi eğreti aşıklara

Yoktan var etsin isterler

Yoktan var olur mu bir aşk

Gül ne yapsın?

Yalancı baharla sevda açsın isterler

Kızın ellerinde geleceği bulandıran ter

Çingene, dilinde ayıplı yalanla fala kader der

Gülün alınmış dikenleri 

Yeni gelin gibi tebessüm eder

Dalını unutmuş

Bahçesini de

Geldiği yeri unutmuş çoktan

Koparılmadan koklananlar da var diye düşünür içinden

Binlercesi arasından bulunup sevilenler de

Şansa inanır gül

Dikeniyle sevilmeye

Bazen zamansız da solabilmenin hürriyetine inanır

Sevilmeye

Cennetteki vazifesine

Ölümden sonraki yaşama inanır

Sevmeye inanır

Bahara

Mevsimlere yön veren kudretine inanır

Gül, zamana inanır. 

Döngüye. 

Ç. 15'8'16 Tkr