Duruşma

 Avuçlarınızın arasında tuttuğunuz size en güzel kıyağımızdır bayım

Zihninizden içeri sızar

Oluklara yerleşir

Düşünceyi kitler

Size bu dünyada bir cennet vaat eder

Bileğinizin güreşindeki kazanma arzusu

beyninizin kaybetme eğilimine vaaz eder

Sabah uykularına bahar düşmüştür artık

Daha kaç çiçeğe bulaşması gerek arının düşünürsüniz

Bala lezzet veren şey ihanettir oysa

Çiçekler bu yüzden ölür bayım 

Endişe gözbebeklerinizde büyür

Yakışıverir ne giyse üstüne

Olmayanı oldurur

Ölmeyeni öldürür de

İncir çekirdeğinin içindedir tasalarınız

Her gün kucak dolusu hafriyatlar çıkartırsınız

Aşk sizi bir bisiklette arkadan tuttuğuna inandırırken, aslında çoktan bırakmış olan o güven mekanizmasıdır

Ve siz aslında onun tuttuğunu sanarak kendi başınıza almışsınızdır yolun büyük bir kısmını

Nereden baksan büyüleyici

Ela değildir o göz misal, artık yeşildir

Bardağın dolu tarafının misafirliği bitmesin istersiniz

Ona yatak döşek serersiniz

Evrenin oluşumuna dair her şey daha bilinmezdir

Umrunuzda olan bayım, umursamazlığınızdır

İlk kez böylesine ürperir olmuştur tüyleriniz

Yüksek bir yerden atlasanız düşmeyeceğinize inanırsınız

En son böyle bir masalda uyuyakaldığınızda çocuktunuz

Sonunu hiç duymadığınızı hatırlarsınız

Adımları geri geri giderken nasıl yaklaşır bir insan aleve?

Neden tenhalar hep yanık et kokar, anlarsınız

Veda mektubundan hallice merhabaların içinde

Bu gidişata müdahele etme şansınız da yoktur üstelik

 ip üstündeki cambaz gibi, heyecana komşu olmanın sandığınız gibi imkansız olmadığını görürsünüz işte

Hilesini biliyorsunuzdur artık sihirbazın

Tavşanın şapkanın içine nasıl girdiğini yakalamıştır gözleriniz

Bir daha asla seyirci koltuğunda oturamazsınız

Oyunun içindesinizdir artık

Kanın, gözyaşının ve yaranın içinde

Biçimsiz bir kullukla

Orta yere çöken hüzne

"Neden gelmeden aramadın" diyebilir misiniz?

Diyemezsiniz bayım. 

Diyemezsiniz. 

Ç. 17'6'16