Böyle akşamlarda bir de aniden televizyonda sevdiğin bir şarkı çıkar, açarsın sesini. Mahallenle paylaşmalısındır. Az sonra Hakan Taşıyan ile cevap gelebilir bitişik apartmandan. Yazdır neticede, yadırgamazsın. Bu çok seslilik, bu armoni yazın bel kemiğidir.
Bir de gündüzün ışığı yetmezmiş gibi geceleri de perdeler kapanmaz olur. "Kim hangi diziyi izliyor?" , "Fahriye Abla bu gece de aynı pijamasını mı giymiş?" bilirsin. Perdenin tek işlevi meltemle salınmaktır..
Vefasız dostların gelir kabile halinde; sivrisinekler. Dünya Kupası coşkusu başlar sonra. Dünya Kupasının bol vurmalı çalgılı müzikleri.. Hep birbirinin aynısı manzaralar. Dilinde tükenmek bilmeyen bir dondurma tadı.. Ay bile daha büyük, daha parlak..
Yazıyorsan, daha bir yazarsın yazın. Güzel yazdırır Yaz. Cümlelerin nemlenir yükselir yağar sanki damla damla. Süzülerek. Aşıksan sonra, terle özlemle sevgilini kucaklarsın. Nasıl bir mutluluktur o..
Pencereler sigara içen mahalle sakinleriyle, balkonlar gece yarısı kesilen kavun kokularıyla dolup taşar. İnsanlar günü bir türlü kapatmak istemez. " Yazın günler uzar" deyip de " Gündüzler uzar" diyememenin sebebi budur işte. Günleri uzatınca hayatı uzattığını sanar insan.
Hep yaz olsa ölümsüz mü oluruz acaba..
Yazın doğmanın tadı başkadır bu yüzden. 40 derece sıcağın içine doğmanın keyfi ayrıdır. Ben sonbahar çocuğuyum, o yüzden nereye gitsem bu melankoli peşimden gelir. Fakat yazın doğup da mutsuz olanı anlamam.. İnsan kirazın, eriğin içine doğar da mutsuz olur mu..
Sevgili Haziran;
Bana nice sevinçler, uykular, ılık rüzgarlar verdin. Ben seni hep sevdim. Yıllar sonra bana yine bir Tebessümle , bir Güneyle geldin.
İyi ki varsın Havin,,
Senin tenin ipekten
Öfken bile narin*
Haziran'14
Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder