Nilüfer

Yağmala hüzzam makamını

Ne kaldıysa sözcüklerden geri

Her ne anlatma çabasıysa ağzından akan

Tükrüğün içinde boğulan tek kurşunlu yakarış

Delice sözler ve titreyen sesler

Teslim olan öfkeler

İçi boşalmış bir umut şarjörü

Eller başka bedene ait 

Kopmuşlar gibi dünyanın koptuğu manayla güneşten, kendi hikayesini yazmaya doğru

Çırpıyor, alkışlıyor, parçalıyor, uçuyor misal

Çağırıyor anavatanına coşkuyla yeni yüzler

Gövde kaskatı duruyor toprağın üzerinde

Ayaklar korkak bir savaş esiri 

Hep geldiği yeri özlüyorlar

Ama unutmuşlar orası neresiydi

Öylesine uzamış ki çıkılan yol

Sadece nilüferleri hatırlıyor ayaklar

"Geldiğimiz yerde nilüferler açardı.."

Nereye bastığını bilirlerdi bir zaman

Şimdi nereye battığını biliyorlar

Orada kaç zaman mahsur kalacağını

O çamurdan, aklına kaç sancı taşıyacağını

Toprağın çamura dönme hikayesini biliyorlar

Kendi hikayesine benzetiyorlar biraz

Hep geç kalınmışlık hissi bir sonraki yetişme çabasını örseliyor

Ayaklar öğreniyor çaresizliği

Battığı yerden yolluyorlar o mektupları

Aklın usanmasını bekliyorlar 

Bir sokak lambasının altında gündüzü yaşayan kuş gibi akıl

Sabahın meltemiyle işi yok

Sadece varsayımlara adanmış

Biraz aydınlık yetiyor elde olandan şahaneler yaratmaya

Aslında öylesine hasret ki sahici sabahlara

Ama bu meçzup hali taşımak zorunda kanadında

Alışmış işin kötüsü

Ayırt edemiyor gündüzü geceden

Hiç varmak istemediği bir yere kanat çırpmak

Olduğu yerde dönerken üstelik ne zor iş 

Birileri tarafından farkedilmeyi bekleyen hüzünler giyiyor

Gövdenin üzerindeki vazifesi de yoruyor onu

Kim ister ki onca başıboş fikre sahip çıkmayı

İpek böceğiyle kelebeğin savaşı gibi

Ayaklar ve aklın arasındaki

Ölüme kim daha yakın bilmiyorlar

Uzuvlar sessizce konuşuyor birbirleriyle

Hem okşuyor hem dövüşüyorlar

Yabancı da değilsin bu alametifarikaya

Her defasında sanki ilk kez karşılaşıyor gibi acemi bir merhaba ile

Gelip yerleşiyor eklem oyuklarına

Hep dönüyorsun karga tulumba geri

Kılık değiştirip kapıyı çalan o sevgiliyi

Buyur ediyorsun içeri

Yağmala hüzzam makamını

Her ne kaldıysa sözcüklerden geri

Bin bir suratla koynuna giren o serseri

Aşk,

Ne güzel geldin, hoşgeldin. 

Ç. 

Tkrdağ/ 27'10'17